Dag 39. Samos naar Melida

weerbericht: zonnig

Slecht geslapen. Het klooster luidde elk kwartier een klok en het hele uur. Nu heb ik geen muzikale aanleg zoals de andere kant van mijn familie, maar die klokken klonken vals!

In het pension was geen ontbijt, maar aan de overkant in de kroeg. Grote koffie, verse sinaasappelsap en opgewarmd brood met lekker beleg en maar €3,80 hoeven af te rekenen. In deze kleine dorpen is het voor onze begrippen spotgoedkoop.

Net als gisteren zou het een dag van klimmen worden over venijnige heuveltjes. De eerste 40km passeer je soms een gehucht en fiets je door een zeer groen landschap met bos. De eerste bijzondere plaats is Portomarín. Deze plaats ligt aan een stuwmeer en dat is nu precies waar het vroeger lag. Bij heel laag water schijn je nog enige overblijfsels te kunnen zien. Steen voor steen zijn de mooiste gebouwen afgebroken en hogerop de heuvel opnieuw in elkaar gezet net zoals de rechthoekige kerk uit de 12e eeuw. Hier een stempel gehaald en op het plein een kop koffie gedronken. Volgens het boekje zou hierna een klim volgen van 13km. Die 13km is gelogen. Tot aan Melida is het klimmen en dalen. Het is wel een mooie route. Je fiets over een smalle weg door de heuvels waar ook de wandelaars lopen. Je komt door eeuwenoude dorpjes met hun Horreos in de tuin. Dit zijn stenen opslagschuurtjes op palen, afgeschermd tegen het ongedierte. Voor de wandelaars is er regelmatig een stop bij de locale horeca. Dit zijn door de dorpsbewoner neergezette plastic stoelen en tafels waar ze wat te drinken en eten aanbieden. Dat maakt het erg gezellig om te fietsen met zoveel levendigheid om je heen.

Al sinds Puente de la Reina kom ik elke dag dezelfde bus met aanhanger tegen. Dit is een georganiseerde reis voor een groep oudere Oostenrijkers die op een elektrische mountainbike sommige delen van de Camino fietsen. Ze worden op de leukste of mooiste punten gedropt en kilometers verder weer opgepikt. Natuurlijk wel hun stempeltjes halen voor de credential! Wat zag ik gisteren 2km voor de top van de Cebreiro? Een grote touringcar die een groep Aziaten met rugzakjes afzette. De bus kwam ik 7km verder weer tegen, vlak voordat ik begon aan de lange afdaling. En vandaag weer hetzelfde ritueel met een hele grote groep, voornamelijk jonge, Amerikanen. De grote touringcar kon het pad niet volgen maar twee extra busjes wel.

Tot aan Palas de Rei het pelgrimspad goed kunnen volgen, daarna was het de laatste 15km over de provinciale weg naar Melida. Het plaatsje is niet bijzonder, het word doorsneden door een drukke weg met veel vrachtverkeer. Ik was er redelijk op tijd en genietend van een fris, heerlijk biertje op het zonnig en warm terras, kwamen er geregeld diverse oldtimers voorbij met Belgisch kenteken. Mijn dag was weer goed!