Dag 13. Mailly-le-Chateau naar Saint Reverien

Weerbericht : Droog met een fris windje uit het Zuidwesten

Deze morgen er vroeg uit want er gaat geklommen worden! 

Gisteravond een leuk gesprek gehad met het stel in ons beste Engels over hun ambitieuze plannen en de mijne naar SdC. Vanmorgen stond er een groots ontbijt klaar met nog warm stokbrood, zelfgemaakte jam, eitje, yoghurt, muesli, etc.

De maag was goed gevuld , de bidons waren vol en er kon getrapt worden. Eerst nog een stuk langs Canal de Nivernais tot aan Chatel-Censoir. Het is een mooi stuk met aan een kant steile kalkrotsen waar in zomer druk geklommen word. Na Chatel-Censoir klimt de route gestaag omhoog door bossen en wei. Het klimmen ging redelijk, je voelt de tassen wel, maar zodra Vezelay in beeld komt gaat het naar 7% over 4km. Dat is een half uurtje puffen en zweten.

De laatste honderd meter naar het plaatsje aangemoedigd door een stel jongelui, die veel pret hadden. Nu nog naar de Kathedraal voor mijn stempel. Dat is door voetgangersgebied stijl omhoog de fiets duwen naar de top van de berg.

Vezelay vormt al sinds oudsher een knooppunt voor Pelgrims. In de middeleeuwen trok men vanaf hier gezamenlijk naar SdC. Dat velen hier naar toe komen heeft ook te maken met een privilege die deze plaats heeft. Door gebed krijg je hier een vervangende aflaat (vergeving van de zonden en schuld). Als je onverhoopt SdC niet zou bereiken krijg je toch dezelfde genade als zijnde dat de hele tocht is volbracht. Die kun je alvast maar hebben!

Na Vezelay heb je een snelle afdaling naar de voet van de berg en kom je in het plaatsje Saint Pere. Er staat een prachtige, wat vervallen kerk uit de 13e eeuw. Ook zit er in het dorpje een klompenmaker. 

Als je in het dal bent, moet je daarna gaan klimmen en fiets je door een afwisselde gebied waar je regelmatig de mooie blonde koeien ziet grazen. Soms fiets je langs kastelen, van prachtig onderhouden tot redelijk vervallen. 

Door het plaatsje Corbigny kruis je het fietspad langs het Canal de Nivernais. Bij Saint Reverien was mijn stop bij de Refugee pelerin municipal. Het was een oud postkantoor naast de Marie en de kerk. Vlak daarna kwam een Frans echtpaar binnen en dat zou zo blijven. De zelfbediening catering was ruim voorzien in magnetronmaaltijden en drank was er voldoende. Afrekenen doe je bij de burgemeester die hiervoor langskomt en dan een hele administratie gaat verwerken. Dit alles op papier, want internet werkt slecht. Dit alles sluit hij af met een ferme stempel in mijn credential.