Dag 26. Oloron-Sainte Marie naar Col du Somport

weerbericht: droog en bewolkt

Vandaag staat de beklimming van de Col du Somport op het programma. Nog nooit per fiets een col beklommen dus ik maak mij geen illusie. De klim is iets minder dan 60km en verloopt in etappes van met korte steilen stukken op de eerste 40km. Daarna blijft het serieus stijgen en het laatste deel is het steilst.

Voorgenomen dat het geen must is om de top in een keer te halen en bij de eerste 40km in elk dorpje, zijn er 3, een kop koffie te drinken. Doel is om zeker het laatste dorpje voor de grote klim te halen. Mocht het dan erg tegenvallen, dan is er in dit plaatsje de mogelijkheid om met de bus plus fiets naar Canfranc aan de Spaanse zijde  te gaan.

Om 8:00 uur klaar voor vertrek. Lange broek aan want het koud zo vroeg in de bergen. Bij het verlaten van Oloron voel ik dat het vandaag goed zit, lekker windje in de rug! In het eerste dorp is dan nog geen barretje open. Gelukkig wel de bakker die ook een koffie-automaat heeft staan. De eerste 10km zitten erop en de volgende gaan ook in vliegende vaart. De fietsroute die ik volg wordt de Aragon-route genoemd en is al bekend uit de tijd van de Romeinen. De paar plaatsjes die ik passeer hebben hele oude kerkjes en middeleeuwse huisjes. Het laatste plaatsje voordat de echte klim begint is Urdos. Het is dan pas 12:00 uur en ik had zelf niet verwacht dat ik zo snel zou zijn en dat komt zeker door de stevige bries in de rug.

Het laatste stuk fiets je door het Parcours National des Pyrenees. In dit natuurgebied leven nog enkele wilde beren. Het is er prachtig groen en ik fiets langs een wild stromende rivier. Voorbij Etsauts, in de Vallee d’Aspe fiets ik langs een rotspartij met daarop het Fort du Portalet. Hier schijnen lange tijd oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereldoorlog vast te hebben gezeten. Het is stevig afgesloten door een hek.

Hierna neem ik voor de tunnel de afslag op de vroegere hoofdweg. De tunnel is verboden voor fietsers. De beklimming van de Col du Somport is begonnen. Ik fiets door een loofbos dat, naarmate ik hoger kom, verandert in groene weide. Er is amper verkeer en zeker geen fietsers. Dalend komt af en toe een Fransman langs, stijgend word ik bijna bij de top ingehaald door een Hollander die zijn truck heeft omgebouwd tot expeditievoertuig.

Om drie uur passeer ik de Spaanse grens op de top. Hier is ook een hostal/restaurant waar ik de overnachting doe. Door de windje in de rug is de bestijging van deze col soepel gegaan en heb 2 keer een pauze genomen om te drinken, eten en foto’s te maken. Op het terras genoten van een biertje in een lekker zonnetje met uitzicht op de skiliften van het wintersportgebieden Candanchu.